کتاب اول شخص مفرد مجموعه‌ی هشت داستان درباره‌ی مرگ، موسیقی، تنهایی و نوستالژی است که برخی داستانی‌اند و برخی حال و هوای خاطره دارند. در این مجموعه با سبک و سیاق همیشگی موراکامی، راوی داستان‌ها مردی تنهاست که گویی خود اوست. موضوع داستان‌ها خاطرات جوانی، مدیتیشن، موسیقی جَز، بیسبال و کودکی است. موراکامی داستان کوتاه را دریچه‌ای می‌داند به زندگی روزمره‌ی آدم‌های تنهای این جهان. منتقد نشریه‌ی نیویورک تایمز درمورد این اثر میگوید: «در این مجموعه به نظر می‌رسد که موراکامی با خواننده احساس راحتی بیشتری می‌کند و اجازه می‌دهد که داستان‌ها حالتی اتوبیوگرافی و اعتراف‌گونه داشته باشند. موراکامی خواننده را با خود همراه می‌کند تا عجیب‌ترین لحظات زندگی را در کنارش تجربه کند و او را وادار به فکر کردن درباره‌ی موضوعاتی همچون زمان، هویت و ارتباط آن‌ها با یکدیگر نماید.»
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.