بهترین چیزی که می‌شود به طور عقلانی در جامعه‌ای کثرتگرا ــــ که در آن تلقی‌های مختلفی از ماهیت زندگی خوب با یکدیگر همزیستی دارند ــــ امید داشت، این نیست که ببینیم نگرش بنیادینمان به طور تمامعیار و کامل استیلا یافته است، بلکه دیدن توسعۀ جامعه‌ای است که در آن هیچ نگرشی تا آن حد استیلا نمی‌یابد که مانع رشد دیگران شود؛ وضعیتی که فرد بتواند با برخورداری از احترام به آزادی‌های فردی‌اش، بدون ستمهراسی، تا حد امکان رشد کند. گویی آن‌جاست که اصلی در ارتباط با بی‌طرفی دولتی احیا می‌شود؛ اصلی که با این حال تلاش شده است
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.